Πέμπτη 10 του Φλεβάρη του μεταβατικού έτους 2011, το οποίο ο κύριος Πρωθυπουργός και οι συν αυτώ το παρουσιάζουν ως εθνοσωτήριο, αλλά εγώ δεν μασάω. Ξύπνησα εκνευρισμένη, σήμερα το πρωί, διότι είχα κοιμηθεί οργισμένη, γεγονός που βλάπτει την υγεία μου. Εξακολουθώ, βέβαια, να κοιμάμαι καλά, τον ύπνο του δικαίου ανθρώπου που τού έχουν στερήσει το δίκιο του και που καθημερινά του στερούν δικαιώματα, καθώς και την ευημερία του. Ξυπνάω, όμως, αγχωμένη, κάθε πρωί, γιατί κάθε μέρα με απειλούν με σκληρότερα μέτρα εναντίον εμού, των παιδιών μου και των εγγονιών, που μια μέρα ευελπιστώ ν' αποκτήσω. Ποιοί με ταλαιπωρούν, ρωτάς? Μα εκείνοι τους οποίους πληρώνω για να διοικούν την πατρίδα μου.
Τσιφλίκι τους την έχουν κάνει την πατρίδα μου οι υπάλληλοί μου, οι υπάλληλοι των υπαλλήλων μου, οι συγγενείς τους - εξ' αγχιστείας και εξ' αίματος - και οι κάθε είδους εμπλεκόμενοι στον ιστό αυτής της μαύρης-χήρας αράχνης, η οποία έχει εγκλωβίσει στον τεράστιο ιστό της και την πίτα που ζύμωνα με τα χεράκια μου και έψηνα τόσους αιώνες και το μαχαίρι που κράταγα στο χέρι μου για να μοιράζω τα άφθονα κομμάτια της και να χορταίνουμε όλοι.
Μέχρι πριν ένα-δυό χρόνια, αλληλοαποκαλούμασταν Έλληνες, οι Πολίτες αυτής της χώρας, και συμπατριώτες. Τώρα τελευταία, καταντήσαμε Έλληνες Φορολογούμενοι, σκέτο. Οι ιστορικοί, κοινωνικοί, πολιτιστικοί και γονιδιακοί δεσμοί που μάς δένουν, έχουν θαφτεί στον πάτο της χωματερής, που παλιά λεγόταν δημοκρατική διακυβέρνηση, από τους τόννους των απορριμάτων και των περιττωμάτων που παράγονται από τον Κρατικό Μηχανισμό, εδώ και δεκαετίες. Πριν μερικούς μήνες έγινε ορατή μια καθόλου δημοκρατική κυβερνητική αντιμετώπιση του Έλληνα Φορολογούμενου. Το λέω ευγενικά. Πολύ ευγενικά. Περισσότερο ευγενικά απ' όσο αντέχουν οι καλοί μου τρόποι. Αυτή η αντιμετώπιση άρχισε να προκαλεί αντιδράσεις. Ήπιες, στην αρχή, εντονώτερες στη συνέχεια και εξελισσόμενες σε πιθανές αλυσσιδωτές αντιδράσεις, ή και φαινόμενα ντόμινο.
Αυτά τα φαινόμενα, οι, δια της ψήφου του πρώην Ελληνικού Λαού και νυν Έλληνα Φορολογούμενου, κυβερνώντες, αρχικά, τα εξέλαβαν ως επιπολαιότητες και τα αντιμετώπισαν εκτοξέυοντας βρισιές και προσβολές κατά των τοις μετρητοίς καλοπληρωτών φορολογουμένων. Οι εν λόγω καλοπληρωτές φορολογούμενοι και μέχρι πρόσφατα, ψηφοφόροι επίσης, οργίστηκαν με το θράσος των εν λόγω κυρίων. Είναι γνωστό ότι η προσβολή δεν δίνεται. Μόνον λαμβάνεται. Δεν τις δέχθηκαν, λοιπόν, τις προσβολές, οι φοροπληρωτές. Ούτε τις επέστρεψαν, φυσικά, εφόσον δεν τις έκαναν αποδεκτές. Ευτυχώς, δεν λειτούργησε ο ελληνικός ωχαδερφισμός, χαρακτηριστικό των τελευταίων δεκαετιών της κατάπτωσης των κοινωνικών και ανθρώπινων αξιών και του εκμαυλισμού του πολίτη. Ξαναγεννήθηκε, όμως, από τις στάχτες του, το Ελληνικό Φιλότιμο, λέξη που δεν μεταφράζεται και χαρακτηριστικό του Έλληνα το οποίο έχει περάσει στην Κοινωνιολογία σαν όρος "the greek filotimo" ( θα το προτιμούσα "hellenic filotimo", αλλά γι αυτό θα κουβεντιάσουμε άλλη μέρα, που θα είμαι πιο ήρεμη). Το φιλότιμο αναζωπύρρωσε την ομοψυχία, που μάς εμπνέει στα δύσκολα και μάς θυμίζει την κοινή μας πορεία και την ανάγκη συνεργασίας για το κοινό καλό.
Ως Έλληνες Φορολογούμενοι, κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό των χρημάτων που εισπράττει το Κράτος μας και της Κρατικής Περιουσίας που διαθέτουμε, διαπιστώσαμε ότι οι διαχειριστές έχουν εξαφανίσει τεράστια ποσά και μεγάλο μέρος του πλούτου μας, προς - μέχρι στιγμής - άγνωστες κατευθύνσεις. Τα έχουν κάνει θάλασσα. Μάλλον ιδιωτική τεράστια πισίνα τα έχουν κάνει και κολυμπάνε, κάποιοι, στον κρατικό μας πλούτο, τον οποίον καταβροχθίζουν με τα χρυσά κουτάλια που εμείς τους δώσαμε δια της ψήφου μας, μαζί με τα κλειδιά του θησαυροφυλακίου! Πασαλειμένοι από το ακατάσχετο φαγοπότι, μάς προτρέπουν να κάνουμε θυσίες και να μειώνουμε συνεχώς και ακαταπαύστως το βιοτικό μας επίπεδο, το οποίο κουτρουβαλάει την κατηφόρα ανεξέλεγκτο. Κάναμε τους λογαριασμούς μας, παρατηρώντας με τρόμο, πως όχι μόνο δεν έχουν οι τσέπες μας να δώσουν άλλα στα ξεπουπουλιασμένα Κρατικά Ταμεία, αλλά ούτε διαφαίνεται στον επαγγελματικό μας ορίζοντα έσοδο και εισόδημα ικανό για την αξιοπρεπή μας διαβίωση μεσοπρόθεσμα, τουλάχιστον.
Οι διαχειριστές του Κρατικού μας Πλούτου, τελώντες σε πλήρη σύγχυση και σε απόλυτο πανικό, αυξάνουν τη φορολογία, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, τα εισιτήρια των ΜΜΜ, τα διόδια και βάζουν πρόσθετα χαράτσια, από δω κι από κει. Οπότε, δια της ατόπου επαγωγής, δημιουργείται το κίνημα πολιτών "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ", προερχόμενο από την αφόρητη πραγματικότητα του "ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ, ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ".
Όπως σού έλεγα, λοιπόν, αγαπητό μου Ημερολόγιο, διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, άρχισαν να στολίζουν με προσβλητικά, χυδαία και ανόητα "κοσμητικά" επίθετα τους μη πληρώνοντες συν-φορολογούμενούς μου, οι οποίοι αυξάνονται καθημερινά, καθώς και τους υποστηρικτές τους. Αυτή η πρόκληση πυροδότησε περισσότερες αντιδράσεις σε περισσότερα επίπεδα και σε, όλο και περισσότερα, γεωγραφικά σημεία της χώρας μου. Οι κυβερνώντες την χώρα μου, αρνούμενοι να λάβουν το μήνυμα, το οποίο δεν είναι μήνυμα, αλλά εντολή, η οποία σύντομα θα γίνει αμετάκλητη, πέρασαν από τις βρισιές, στις απειλές. Ούτε το απειλητικό κούνημα του λιγδιασμένου τους δακτύλου δεν κατάφερε να πείσει τους μη εισπράττοντες και μη βλέποντες άσπρη μέρα να υποταχθούν στο "αόρατο" αφεντικό.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι τόσο αθεράπευτα χοντροκέφαλοι οι κυβερνώντες - με λαϊκή εντολή - τη χώρα μου. Ούτε στους δαιδάλους των σεναρίων συνομωσίας θέλω να μπερδευτώ. Όμως, εξήγησέ μου, σε παρακαλώ, πώς αξιολογείς τις πρόσφατες κυβερνητικές εχθροπραξίες κατά του φοροπληρωτή και ψηφοκράτορα λαού. Με μάτια που γυαλίζουν, με τις φλέβες του λαιμού πεταγμένες και μπλαβιές, με φωνές σαν του βραχνοκόκκορα Γεωργίου Παπαδοπούλου (που έφτιαξε χούντα και ουχί μπισκότα), με τον δείκτη του χεριού τεντωμένο, ενίοτε και με ολόκληρη την παλάμη να κατευθύνεται σφαλιαρικά, εκδικούνται τον χρηματοδότη λαό, με διογκωμένα πρόστιμα, με φυλακίσεις, με ανελέητες αυξήσεις και με όλο και περισσότερες τιμωρίες εμπνεύσεως κακοπροαίερετου και προσωρινού τοποτηρητή. Μού θυμίζουν κάτι δάσκαλους, από κείους που αντιπαθούν τα παιδάκια και το λειτούργημά τους, οι οποίοι, ανίκανοι να κερδίσουν το σεβασμό των μαθητών τους, τιμωρούν όλη την τάξη, όταν ο Μπόμπος κάνει αταξία και οι συμμαθητές του δεν τον καρφώνουν.
Η πελαγωμένη Κυβέρνηση, τυφλωμένη από το φόβο, τον οποίο προσπαθεί να αποβάλει μέσω του εκδικητικού μένους που την έχει καταλάβει, δεν κατανοεί το απλούστατο: "ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΙΝ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ". Είναι μπόλικα τα παιδιά των φρονίμων και ικανά να φρονιμέψουν και τα άτακτα παιδάκια.
Θυμάσαι την τηλεοπτική σειρά "Οι Εκδικητές"? Ουδεμία σχέσις με τα εδώ τεκταινόμενα!
Κλείνω, για την ώρα.
Π.Κ.Β.
10-02-2011
© Peggy Carajopoulou-Vavali 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου